Wpisy

Pomoc w rozpoczęciu działalności gospodarczej na rzecz młodych rolników

/w /przez

Od 20 sierpnia br. można składać wnioski w ramach działania „Pomoc w rozpoczęciu działalności gospodarczej na rzecz młodych rolników”.

Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa ogłosiła termin przyjmowania wniosków o przyznanie premii z PROW 2014 – 2020 młodym rolnikom. Od 20 sierpnia do 2 września 2015 r. będzie można składać wnioski o przyznanie wsparcia w ramach poddziałania „Pomoc w rozpoczęciu działalności gospodarczej na rzecz młodych rolników” finansowanego z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014 – 2020. Czytaj dalej

Gmina Zgierz

/0 Komentarzy/przez
Zgierz
— gmina wiejska —
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo  Polska
Województwo  łódzkie
Powiat zgierski
TERYT 1020092
Wójt Wioleta Głowacka
Powierzchnia 199,05 km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
13 682[1]
• gęstość 68,7 os./km²
Nr kierunkowy 42
Tablice rejestracyjne EZG
Adres urzędu:
ul. Łęczycka 4
95-100 Zgierz
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba sołectw 40
Liczba miejscowości 69
Położenie na mapie powiatu
Położenie na mapie powiatu
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Zgierz”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zgierz”
Ziemia51°51′N 19°24′E/51,856944 19,404722
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Biuletyn Informacji Publicznej
Portal Polska
Podział gminy na sołectwa

Zgierz – gmina wiejska w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim.

Siedziba gminy znajduje się w Zgierzu.

W listopadzie 2010 roku w gminie Zgierz został uruchomiony pilotażowy etap Łódzkiej Regionalnej Sieci Teleinformatycznej[2].

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Struktura powierzchni[edytuj | edytuj kod]

Według danych z roku 2007[3] gmina Zgierz ma obszar 199,05 km², w tym:

  • użytki rolne: 59%
  • użytki leśne: 29%

Gmina stanowi 23,28% powierzchni powiatu.

Rezerwaty przyrody[edytuj | edytuj kod]

Na terenie gminy znajdują się następujące rezerwaty przyrody[4]:

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Dane z 31 grudnia 2007[5]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 11 766 100 5964 50,69 5802 49,31
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²)		 59,11 29,96 29,15
  • Piramida wieku mieszkańców gminy Zgierz w 2014 roku[1].


Piramida wieku Gmina Zgierz.png

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • drewniany kościół pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Białej
  • drewniany kościół w Giecznie
  • budynek starej kuźni z początku XIX wieku w Kęblinach

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Sieć dróg w gminie

Drogi[edytuj | edytuj kod]

Przez gminę przebiegają:

Na terenie gminy zlokalizowane są dwa węzły komunikacyjne na autostradzie A2:

Komunikacja gminna[edytuj | edytuj kod]

Obsługuje ją GZK w Dąbrówce Wielkiej, autobusy kursują w dni robocze na liniach:

  • Zgierz – Biała – Kwilno – Gieczno – Brachowice
  • Zgierz – /Łagiewniki-cztery kursy/ – Smardzew – Szczawin

Komunikacja miejska[edytuj | edytuj kod]

Do 3 lutego 2018 przez miejscowość przebiegała linia tramwajowa 46 kursująca w relacji Łódź Stoki – Ozorków. Linia została zawieszona ze względu na zły stan techniczny. W jej miejsce został uruchomiony autobus zastępczy kursujący co 30 minut[6].

Edukacja[edytuj | edytuj kod]

Gmina utrzymuje:

  • 4 zespoły szkolno-gimnazjalne

Miasta i rejony partnerskie[edytuj | edytuj kod]

Samorząd gminy zawarł umowy partnerskie dotyczące:

  • rozwijania wspólnej działalności poprzez wymianę doświadczeń w dziedzinie: kulturalno-oświatowej, sportowej, zarządzania usługami komunalnymi, rozwijania i wzbogacania samorządności lokalnej,
  • zachęcania do pomnażania związków pomiędzy organizacjami i instytucjami regionów w dziedzinie kształcenia oraz w dziedzinie gospodarczej,
  • organizowania spotkań przedstawicieli regionów, w celu oceny bieżącej działalności oraz podejmowania decyzji, dotyczących nowych płaszczyzn współpracy

pomiędzy Gminą Zgierz a:

Nazwa Jednostka administracyjna Państwo Data podpisania umowy
 Zdziar gmina  Słowacja 1999
 Kupiszki rejon  Litwa 1999
 Rzeżyca gmina  Łotwa 1999
 Hollókő gmina  Węgry 2005
 Zgierz miasto  Polska 2000

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj szlaku Kolor oznaczenia Długość szlaku Opis trasy
pieszo-rowerowy szlak turystyczny zielony
zielony 		9 km ZGIERZ (pl. Jana Pawła II) – ul. Piątkowska – ul. Ciosnowska – las Dąbrówka – Malice – Rosanów – las Lućmierz – Rosanów Stary – Ciosny (kolonia) – rez. jałowców „Ciosny” – EMILIA (przystanek PKS)
pieszo-rowerowy szlak turystyczny czerwony
czerwony 		22 km ALEKSANDRÓW ŁÓDZKI – ul. 1 Maja – Ruda Dolna – Ruda – Bugaj – las Chrośno – Kobiatka – leśn. Chrośno – las Grotniki – Grotniki (PKP) – las Lućmierz – LUĆMIERZ (przystanek tramwaju linii 46)
pieszo-rowerowy szlak turystyczny czerwony
czerwony 		22 km LUĆMIERZ (przystanek tramwaju linii 46) – Rosanów – Ciosny – Sady – Dzierżązna – Biała – Cyprianów – las Szczawin – Swędów (PKP) – Marcjanka – Glinnik (PKP) – Glinnik – Smardzew (PKP)
pieszo-rowerowy szlak turystyczny czerwony
czerwony 		9 km Smardzew (PKP) – Nowe Łagiewniki – Łagiewniki (klasztor) – ul. Okólna – Modrzew – Las Łagiewnicki – ul. Bomty – ul. Rogowska – ŁÓDŹ (ul. Wycieczkowa – przystanek MPK)
pieszo-rowerowy szlak turystyczny niebieski
niebieski 		16 km Szlak pamięci ofiar hitlerowskiego ludobójstwa

ZGIERZ (pl. Kilińskiego) – ul. Długa – ul. Narutowicza – ul. Barlickiego – park miejski – ul. Piątkowska – Plac Stu Straconych – ul. Reymonta – ul. Cmentarna – ul. Kasprowicza – ul. Przygraniczna – las Proboszczewice – Ośrodek „Malinka” – Dąbrówka-Sowice – Dąbrówka-Strumiany – Rosanów – Lućmierz (gospoda) – pomnik w lesie Lućmierz (przystanek tramwaju linii 46)

rowerowy szlak rowerowy żółty
żółty 		9 km Łagiewniki (klasztor) – Smardzew – Maciejów – Rozalinów – Dąbrówka-Sowice – Ośrodek Sportu i Rekreacji „Malinka”
rowerowy szlak rowerowy zielony
zielony 		33 km agroturystyczny

Ośrodek Sportu i Rekreacji „Malinka” – Dąbrówka Wielka – rez. jałowców „Ciosny” – Dzierżązna – Biała – Szczawin – Dąbrówka-Strumiany – Dąbrówka-Sowice – Ośrodek Sportu i Rekreacji „Malinka”

konny szlak turystyczny czerwony
czerwony 		17 km Rosanów (stajnia „Ceduła”) – rez. jałowców „Ciosny” – Rosanów (stajnia „Ceduła”)

Ochotnicze Straże Pożarne w Gminie[edytuj | edytuj kod]

  1. OSP Biała, S-2, Krajowy system ratowniczo-gaśniczy
  2. OSP Dzierżązna, S-1, Krajowy system ratowniczo-gaśniczy
  3. OSP Grotniki-Ustronie, S-3, Krajowy system ratowniczo-gaśniczy
  4. OSP Kania Góra, S-1, Krajowy system ratowniczo-gaśniczy
  5. OSP Skotniki, S-1, Krajowy system ratowniczo-gaśniczy
  6. OSP Dąbrówka Wielka, S-3
  7. OSP Kębliny, S-1
  8. OSP Rogóźno, S-1
  9. OSP Szczawin, S-1
  10. OSP Wypychów, S-1
  11. OSP Śladków Gorny, M

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ab Gmina Zgierz w liczbach, [w:] Polska w liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2016-03-15] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. ↑ Rusza łódzka sieć regionalna. portal Polska Szerokopasmowa, 15 listopada 2010. [dostęp 2012-02-21].
  3. ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.
  4. ↑ Rejestr Form Ochrony Przyrody prowadzony przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi (stan na 08.09.2014 r.). [dostęp 26-01-2015].
  5. ↑ Lucyna Nowak, Joanna Stańczyk, Agnieszka Znajewska, Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2007 r.), Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2008, ISSN 1734-6118 (pol.).
  6. ↑ Mija rok od zawieszenia linii nr 45 i 46. Czy tramwaje powrócą na swoje trasy?. Radio Łódź, 2019-02-03. [dostęp 2020-02-23].
p • d • e
Gmina Zgierz
Siedziba gminy Herb gminy Zgierz
Wsie
Kolonia
Osady
Integralne cz.
miejscowości
p • d • e
Powiat zgierski
Miasta Herb powiatu zgierskiego
Gminy miejskie
Gminy miejsko-wiejskie
Gminy wiejskie
p • d • e
Powiat łódzki (1867–1975)
Przynależność wojewódzka
Miasta
Osiedla (1954–72)
Gminy wiejskie
(1867–1954 i 1973–75)
Gromady
(1954–72)
żródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zgierz_(gmina_wiejska)

Gmina Wartkowice

/0 Komentarzy/przez
Wartkowice
— gmina wiejska —
Herb
Herb
Państwo  Polska
Województwo  łódzkie
Powiat poddębicki
TERYT 1011052
Wójt Piotr Stanisław Kuropatwa
Powierzchnia 141,8 km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
6278[1]
• gęstość 44,8 os./km²
Nr kierunkowy 43
Tablice rejestracyjne EPD
Adres urzędu:
Stary Gostków 3D
99-220 Wartkowice
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba sołectw 42
Liczba miejscowości 55
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wartkowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wartkowice”
Ziemia51°59′N 19°00′E/51,977894 19,001944
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Biuletyn Informacji Publicznej
Portal Polska

Wartkowice (do 1954 gmina Gostków) – gmina wiejska w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie sieradzkim.

Siedziba gminy to Stary Gostków.

Według danych z 30 czerwca 2004[2] gminę zamieszkiwało 6435 osób.

Struktura powierzchni[edytuj | edytuj kod]

Według danych z roku 2002[3] gmina Wartkowice ma obszar 141,8 km², w tym:

  • użytki rolne: 81%
  • użytki leśne: 10%

Gmina stanowi 16,1% powierzchni powiatu.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Dane z 30 czerwca 2004[2]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 6435 100 3265 50,7 3170 49,3
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²)		 45,4 23 22,4


  • Piramida wieku mieszkańców gminy Wartkowice w 2014 roku[1].


Piramida wieku Gmina Wartkowice.png

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ab Gmina Wartkowice w liczbach, [w:] Polska w liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2016-03-15] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. ↑ ab Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast (pol.). GUS. [dostęp 2010-09-14].
  3. ↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset (pol.). regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].
p • d • e
Gmina Wartkowice
Wsie Herb gminy Wartkowice
Kolonia
Osady
Integralne
części wsi
  • Babiocha
  • Bałuty (Nowa Wieś)
  • Bałuty (Truskawiec)
  • Budki
  • Cztery Chałupy
  • Dąbrowa (Borek)
  • Dąbrowa (Kiki)
  • Dęby
  • Dołek
  • Dorszlejn
  • Duża Zelgoszcz
  • Feliksówka
  • Gólczewo
  • Jadwisin
  • Kłódno-Kolonia
  • Kłódno-Stacja
  • Kolonijka
  • Kresy
  • Lipa
  • Mała Zelgoszcz
  • Nadzieleni
  • Ner-Kolonia
  • Ner-Parcel
  • Pastwiska
  • Piachy
  • Pieńki
  • Plewnik Pierwszy
  • Przybyszew
  • Przydziałeczki
  • Przydziałki
  • Rzym
  • Starówka
  • Stary Powodów
  • Starzynki
  • Sucha Dolna
  • Sucha Górna
  • Wierzbowa Woźnicka
  • Władysławów
  • Wola Bankowa
  • Wrzoski
  • Wycinki
  • Wykaźniki
  • Zacisze (Biała Góra)
  • Zamojszczyzna
p • d • e
Powiat poddębicki
Miasta Herb powiatu poddębickiego
Gminy miejsko-wiejskie
Gminy wiejskie
żródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wartkowice_(gmina)

Gmina Uniejów

/0 Komentarzy/przez
Ten artykuł dotyczy gminy współczesnej. Zobacz też: dawna gmina wiejska.
Uniejów
— gmina miejsko-wiejska —
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo  Polska
Województwo łódzkie
Powiat poddębicki
TERYT 1011043
Burmistrz Józef Kaczmarek
Powierzchnia 129,01 km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
7102[1]
• gęstość 55,0 os./km²
Nr kierunkowy 63
Tablice rejestracyjne EPD
Adres urzędu:
ul. Bogumiła 13
99-210 Uniejów
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba sołectw 30
Liczba miejscowości 34
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Uniejów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Uniejów”
Ziemia51°58′N 18°48′E/51,970000 18,800278
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Biuletyn Informacji Publicznej
Portal Polska

Uniejów (do 1954 gmina Orzeszków) – gmina miejsko-wiejska w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie konińskim.

Siedziba gminy to Uniejów.

Według danych z 30 czerwca 2004[2] gminę zamieszkiwało 7309 osób.

Struktura powierzchni[edytuj | edytuj kod]

Według danych z roku 2002[3] gmina Uniejów ma obszar 129,01 km², w tym:

  • użytki rolne: 82%
  • użytki leśne: 9%

Gmina stanowi 14,65% powierzchni powiatu.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Dane z 30 czerwca 2004[2]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 7309 100 3708 50,7 3601 49,3
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²)		 56,7 28,7 27,9
Zamek w Uniejowie
  • Piramida wieku mieszkańców gminy Uniejów w 2014 roku[1].


Piramida wieku Gmina Uniejow.png

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ab Gmina Uniejów w liczbach, [w:] Polska w liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2016-03-15] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. ↑ ab Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast (pol.). GUS. [dostęp 2010-09-14].
  3. ↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset (pol.). regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].
p • d • e
Gmina Uniejów
Siedziba gminy Herb gminy Uniejów
Wsie
Kolonia
Integralne
części wsi
  • Biała Górka
  • Czepów Górny
  • Czepów Średni
  • Gorzew
  • Grabowa
  • Jaszczurów
  • Kalinówka
  • Kolonia Skotnicka
  • Mały Orzeszków
  • Myszki
  • Osina
  • Sachalina
  • Sowiniec
  • Stanisławów
  • Ubysław
  • Wilamówka
  • Żabieniec
p • d • e
Powiat poddębicki
Miasta Herb powiatu poddębickiego
Gminy miejsko-wiejskie
Gminy wiejskie
żródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Uniejów_(gmina)

Gmina Świnice Warckie

/0 Komentarzy/przez
Świnice Warckie
— gmina wiejska —
Herb
Herb
Państwo  Polska
Województwo  łódzkie
Powiat łęczycki
TERYT 1004072
Wójt Sylwia Prażnowska
(od 2018)
Powierzchnia 93,47 km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
3 956[1]
• gęstość 42,3 os./km²
Nr kierunkowy 63
Tablice rejestracyjne ELE
Adres urzędu:
ul. Szkolna 1
99-140 Świnice Warckie
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba sołectw 22
Liczba miejscowości 33
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Świnice Warckie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Świnice Warckie”
Ziemia52°02′N 18°55′E/52,033333 18,916667
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Biuletyn Informacji Publicznej
Portal Polska

Świnice Warckie (1937-54 gmina Świnice) – gmina wiejska w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie konińskim.

Siedziba gminy to Świnice Warckie.

Według danych z 31 grudnia 2011 gminę zamieszkiwało 4101 osób.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Gmina Świnice powstała 1 października 1937 roku w powiecie tureckim w województwie łódzkim z obszaru zniesionych gmin Wola Świniecka (w całości), Zelgoszcz (bez wsi i folwarku Bronówek i folwarku Zelgoszcz z gromady Światonia) i Biernacice (tylko gromada Zacisze)[2]. Gminę utworzono w związku z reformą gminną przeprowadzoną na terenie powiatu tureckiego w 1937 roku, polegającą na zniesieniu 16 gmin wiejskich, a w ich miejsce utworzeniu 7 nowych[2]. 1 kwietnia 1938 roku gminę wraz z całym powiatem tureckim przeniesiono do województwa poznańskiego[3].

Po wojnie gmina zachowała przynależność administracyjną. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 35 gromad: Bielawy Stare, Chorzepin, Chwalborzyce, Drozdów, Dzierżawy, Grabiszew, Grodzisko, Gusin, Hipolitów, Kaznów, Kaznówek, Kiki, Kossew, Kozanki Podleśne, Kozanki Wielkie, Kraski, Parski, Pęgów, Piaski, Podgórze, Podłęże, Rogów, Saków, Stemplew, Światonia, Świnice Kolonia, Świnice Warckie, Tollów, Władysławów, Wola Świnecka, Wólka, Zaborów, Zacisze, Zbylczyce i Zelgoszcz[4].

Jednostka została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[5]. Po reaktywowaniu gmin z dniem 1 stycznia 1973[6] roku gminę Świnice Warckie przywrócono[7].

Struktura powierzchni[edytuj | edytuj kod]

Według danych z roku 2007[8] gmina Świnice Warckie ma obszar 93,47 km², w tym:

  • użytki rolne: 82%
  • użytki leśne: 7%

Gmina stanowi 12,10% powierzchni powiatu łęczyckiego.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Dane z 30 czerwca 2014[9]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 4062 100 2034 50,1 2028 49,9
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²)		 43 22 21
  • Piramida wieku mieszkańców gminy Świnice Warckie w 2014 roku[1].


Piramida wieku Gmina Swinice Warckie.png

Ochotnicze Straże Pożarne na terenie gminy[edytuj | edytuj kod]

  1. OSP Świnice Warckie - Krajowy system ratowniczo-gaśniczy
  2. OSP Bielawy
  3. OSP Chorzepin
  4. OSP Chwalborzyce
  5. OSP Drozdów
  6. OSP Grodzisko
  7. OSP Piaski
  8. OSP Podłęże
  9. OSP Stemplew
  10. OSP Zbylczyce

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ab Gmina Świnice Warckie w liczbach, [w:] Polska w liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2016-03-15] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. ↑ ab Dz.U. z 1937 r. nr 48, poz. 374
  3. ↑ Dz.U. z 1937 r. nr 46, poz. 350
  4. ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
  5. ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  6. ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  7. ↑ Uchwała Nr XVIII/98/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 5 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie poznańskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 29 grudnia 1972 r., Nr 32, Poz. 391)
  8. ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.
  9. ↑ Ludność. Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym w 2014 r. Stanu w dniu 30 VI 2014 r.
p • d • e
Gmina Świnice Warckie
Siedziba gminy Herb gminy Świnice Warckie
Sołectwa
Miejscowości niesołeckie
p • d • e
Powiat łęczycki
Miasta Herb powiatu łęczyckiego
Gmina miejska
Gmina miejsko-wiejska
Gminy wiejskie
żródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Świnice_Warckie_(gmina)

Gmina Lutomiersk

/0 Komentarzy/przez
Lutomiersk
— gmina wiejska —
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo  Polska
Województwo  łódzkie
Powiat pabianicki
TERYT 1008062
Wójt Tadeusz Zygmunt Borkowski
Powierzchnia 133,92 km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
8175[1]
• gęstość 61,0 os./km²
Nr kierunkowy 43
Tablice rejestracyjne EPA
Adres urzędu:
pl. Jana Pawła II 11
95-083 Lutomiersk
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba sołectw 31
Liczba miejscowości 42
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Lutomiersk”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Lutomiersk”
Ziemia51°45′N 19°13′E/51,754722 19,212500
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Biuletyn Informacji Publicznej
Portal Polska

Lutomiersk – gmina wiejska w województwie łódzkim, w powiecie pabianickim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie sieradzkim.

Siedzibą gminy jest Lutomiersk, a wójtem – Tadeusz Borkowski.

9 października 2011 gminę zamieszkiwało 7309 osób[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach Królestwa Polskiego gmina Lutomiersk należała do powiatu łaskiego w guberni piotrkowskiej[3][4]. 19 maja?/ 31 maja 1870 do gminy przyłączono pozbawiony praw miejskich Lutomiersk[5].

Struktura powierzchni[edytuj | edytuj kod]

Według danych z roku 2013[6] gmina Lutomiersk ma obszar 133,92 km², w tym:

  • użytki rolne: 71%
  • użytki leśne: 22%

Gmina stanowi 27,21% powierzchni powiatu pabianickiego.

Rezerwaty przyrody[edytuj | edytuj kod]

Na terenie gminy znajdują się następujące rezerwaty przyrody[7]:

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Dane z 31 grudnia 2019

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób % osób % osób %
Populacja 8227 100 4166 50,5 4061 49,5
Gęstość zaludnienia
[mieszk./km²]		 54 27 27
  • Piramida wieku mieszkańców gminy Lutomiersk w 2014 roku[1].


Piramida wieku Gmina Lutomiersk.png

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ab Gmina Lutomiersk w liczbach, [w:] Polska w liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2016-03-15] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. ↑ PKW.
  3. ↑ Postanowienie z 17 (29) września 1866, ogłoszone 5 (17) stycznia 1867 (Dziennik Praw, rok 1866, tom 66, nr 219, s. 279).
  4. ↑ Postanowienie z 29 grudnia 1867 (10 stycznia 1868), ogłoszone 8 (20) lutego 1868 (Dziennik Praw, rok 1868, tom 67, nr 228, s. 359).
  5. ↑ Postanowienie z 20 marca (1 kwietnia) 1870, ogłoszone 19 (31) maja 1870 (Dziennik Praw, rok 1870, tom 70, nr 241, s. 123).
  6. ↑ Ireneusz Budzyński, Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2010 r, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 20 sierpnia 2010, ISSN 1505-5507 [zarchiwizowane z adresu 2013-12-20] (pol.).
  7. ↑ Rejestr Form Ochrony Przyrody prowadzony przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi (stan na 02.02.2015 r.). [dostęp 18-02-2015].
p • d • e
Gmina Lutomiersk
Siedziba gminy Herb gminy Lutomiersk
Wsie
Osada
Integralne
części wsi
p • d • e
Powiat pabianicki
Miasta Herb powiatu pabianickiego
Gminy miejskie
Gminy wiejskie
p • d • e
Powiat łódzki (1867–1975)
Przynależność wojewódzka
Miasta
Osiedla (1954–72)
Gminy wiejskie
(1867–1954 i 1973–75)
Gromady
(1954–72)
żródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Lutomiersk_(gmina)

Gmina Dalików

/0 Komentarzy/przez
Dalików
— gmina wiejska —
Ilustracja
Budynek Urzędu Gminy
Herb
Herb
Państwo  Polska
Województwo  łódzkie
Powiat poddębicki
TERYT 1011012
Wójt Radosław Arkusz
(od 2018)
Powierzchnia 114,6 km²
Populacja (31.12.2017)
• liczba ludności
3901
• gęstość 34 os./km²
Nr kierunkowy 43
Kod pocztowy 99-205
Tablice rejestracyjne EPD
Adres urzędu:
Plac Powstańców 1
99-205 Dalików
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba sołectw 19
Liczba miejscowości 63
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Dalików”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dalików”
Ziemia51°53′N 19°06′E/51,881944 19,103611
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Biuletyn Informacji Publicznej
Portal Polska
Witacz od strony Przekory

Dalików – gmina wiejska w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie sieradzkim.

Siedziba gminy to Dalików.

Według danych z 31 grudnia 2017 gminę zamieszkiwało 3901 osób[1].

Struktura powierzchni[edytuj | edytuj kod]

Według danych z roku 2002[2] gmina Dalików ma obszar 112,7 km², w tym:

  • użytki rolne: 80%
  • użytki leśne: 13%

Gmina stanowi 12,79% powierzchni powiatu.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Dane z 30 czerwca 2004[1]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 3708 100 1804 48,7 1904 51,3
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²)		 32,9 16 16,9
  • Piramida wieku mieszkańców gminy Dalików w 2014 roku[3].


Piramida wieku Gmina Dalikow.png

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ab LICZBA I PŁEĆ MIESZKAŃCÓW GMINY DALIKÓW (Źródło: GUS, 31.XII.2017)
  2. ↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset (pol.). regioset.pl. [dostęp 2010-09-14].
  3. ↑ Gmina Dalików w liczbach, [w:] Polska w liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2016-03-15] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
p • d • e
Gmina Dalików
Siedziba gminy Herb gminy Dalików
Wsie
Osady
Integralne
części wsi
  • Budki
  • Dąbrówka Folwarczna
  • Idzikowice Generalne
  • Idzikowice-Pielgrzymy
  • Kazimierzew
  • Zagrodniki
  • Złotniki Poprzeczne
p • d • e
Powiat poddębicki
Miasta Herb powiatu poddębickiego
Gminy miejsko-wiejskie
Gminy wiejskie
żródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dalików_(gmina)

Gmina Aleksandrów Łódzki

/0 Komentarzy/przez
Aleksandrów Łódzki
— gmina miejsko-wiejska —
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo  Polska
Województwo łódzkie
Powiat zgierski
TERYT 1101220043
Burmistrz Jacek Zbigniew Lipiński (2018)
Powierzchnia 116,43 km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
30 812[1]
• gęstość 264,6 os./km²
Nr kierunkowy 42
Tablice rejestracyjne EZG
Adres urzędu:
pl. Kościuszki 2
95-070 Aleksandrów Łódzki
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba sołectw 26
Liczba miejscowości 30
Położenie na mapie powiatu
Położenie na mapie powiatu
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Aleksandrów Łódzki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Aleksandrów Łódzki”
Ziemia51°49′N 19°18′E/51,819444 19,303056
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Biuletyn Informacji Publicznej
Portal Polska
Urząd Miejski w Aleksandrowie Łódzkim

Aleksandrów Łódzki – gmina miejsko-wiejska w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim. W latach 1975–1998 gmina administracyjnie należała do województwa łódzkiego.

Siedziba władz gminy to miasto Aleksandrów Łódzki, zajmuje ono powierzchnię 13,5 km², natomiast tereny wiejskie 102,1 km², co łącznie daje 115,6 km².

Według danych z 31 grudnia 2007 r.[2] gminę zamieszkiwało 26 851 osób.


Struktura powierzchni[edytuj | edytuj kod]

Według danych z roku 2007[4] gmina Aleksandrów Łódzki ma obszar 116,43 km², w tym:

  • użytki rolne: 60%
  • użytki leśne: 26%

Gmina stanowi 13,61% powierzchni powiatu. Lasy – 29,6 km, tereny pod zabudowę wiejską (1.200 gospodarstw rolnych) – 7,8 km. Użytki rolne – 77,9 km, tereny zielone – 0,3 km.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Dane z 31 grudnia 2007 r.[4][5]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób % osób % osób %
Populacja 26 851 100 14 024 52,23 12 827 47,77
Gęstość zaludnienia
[mieszk./km²]		 230,62 120,45 110,17
  • Piramida wieku mieszkańców gminy Aleksandrów Łódzki w 2014 roku[1].


Piramida wieku Gmina Aleksandrow Lodzki.png

Działalność gospodarcza[edytuj | edytuj kod]

2.623 podmiotów gospodarczych Przemysł włókienniczy – 38% Handel – 24% Mechanika pojazdowa i transport – 5%

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Na terenie gminy znajduje się kilka ciekawych obiektów przyrodniczych. W okolicach Bełdowa oraz Zgniłego Błota znajduje się kilkanaście stawów rybnych. Na północ od miejscowości Rąbień znajduje się rezerwat florystyczny Torfowisko Rąbień z cennym mszarem torfowcowo – wełniankowym, z licznymi gatunkami chronionymi, m.in. kumakiem nizinnym oraz dzięciołem średnim. W Bełdowie natomiast znajduje się wiele pomnikowych drzew, w tym jeden wyjątkowy, jeden z największych w województwie łódzkim – dąb szypułkowy o obwodzie na wys. 0,8m aż 768 cm[6]. W parku dworskim obecna jest też olbrzymia topola biała, o obwodzie 680 cm i wysokości 39 m[7].

Jednostki OSP w gminie[edytuj | edytuj kod]

  1. OSP Aleksandrów Ł, S-6, Krajowy system ratowniczo-gaśniczy
  2. OSP Prawęcice, S-2, Krajowy system ratowniczo-gaśniczy
  3. OSP Rąbień, S-3, Krajowy system ratowniczo-gaśniczy
  4. OSP Sanie Ludwików, S-3, Krajowy system ratowniczo-gaśniczy
  5. OSP Bełdów, S-2
  6. OSP Bełdów Krzywa Wieś, S-1
  7. OSP Chrośno, S-1
  8. OSP Jastrzębie Górne, S-1
  9. OSP Nakielnica, S-1
  10. OSP Adamów, S-1
  11. OSP Sobień, S-1

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ab Gmina Aleksandrów Łódzki w liczbach, [w:] Polska w liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2016-03-15] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. ↑ Lucyna Nowak, Joanna Stańczyk, Agnieszka Znajewska, Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2007 r.), Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2008, ISSN <1734-6118 <1734-6118 (pol.).
  3. ↑ Zarząd Gminy Aleksandrów Łódzki, Rada Programowa Strategii Rozwoju, Agencja Rozwoju Komunalnego, Aleksandrów Łódzki – Raport o stanie Gminy, Aleksandrów Łódzki 2000, s. 5-6.
  4. ↑ ab Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.
  5. ↑ Dane Głównego Urzędu Statystycznego: Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan na dzień 30 VI 2007 r.) Dane w pliku .zip do ściągnięcia
    Źródło:http://stat.gov.pl/cps/rde/xbcr/gus/L_ludnosc_stan_struktura_2007.zip.
  6. ↑ Monumental trees – Dęby w Bełdowie
  7. ↑ Monumental trees – topola biała w Bełdowie

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

p • d • e
Gmina Aleksandrów Łódzki
Siedziba gminy Herb gminy Aleksandrów Łódzki
Sołectwa
Miejscowości niesołeckie
  1. ↑ abc sołectwo miejskie
p • d • e
Powiat zgierski
Miasta Herb powiatu zgierskiego
Gminy miejskie
Gminy miejsko-wiejskie
Gminy wiejskie
p • d • e
Powiat łódzki (1867–1975)
Przynależność wojewódzka
Miasta
Osiedla (1954–72)
Gminy wiejskie
(1867–1954 i 1973–75)
Gromady
(1954–72)
żródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Aleksandrów_Łódzki_(gmina)

Gmina Parzęczew

/0 Komentarzy/przez
Parzęczew
— gmina wiejska —
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo  Polska
Województwo  łódzkie
Powiat zgierski
TERYT 1020072
Wójt Ryszard Nowakowski
Powierzchnia 103,89 km²
Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności
5014[1]
• gęstość 48,3 os./km²
Nr kierunkowy 42
Tablice rejestracyjne EZG
Adres urzędu:
ul. Południowa 1
95-045 Parzęczew
Szczegółowy podział administracyjny
Liczba sołectw 24
Położenie na mapie powiatu
Położenie na mapie powiatu
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Parzęczew”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Parzęczew”
Ziemia51°57′N 19°12′E/51,944722 19,205556
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Biuletyn Informacji Publicznej
Portal Polska

Parzęczew (do 1953 gmina Piaskowice) – gmina wiejska w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie łódzkim.

Siedziba gminy to Parzęczew.

Według danych z 31 grudnia 2007 r.[2] gminę zamieszkiwało 5025 osób.

W gminie Parzęczew w listopadzie 2010 roku został uruchomiony pilotażowy etap Łódzkiej Regionalnej Sieci Teleinformatycznej[3].

Struktura powierzchni[edytuj | edytuj kod]

Według danych z roku 2007[4] gmina Parzęczew ma obszar 103,89 km², w tym:

  • użytki rolne: 73%
  • użytki leśne: 15%

Gmina stanowi 12,15% powierzchni powiatu.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Dane z 31 grudnia 2007 r.[2][4]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób % osób % osób %
Populacja 5025 100 2430 48,36 2595 51,64
Gęstość zaludnienia
[mieszk./km²]		 48,37 23,39 24,98
  • Piramida wieku mieszkańców gminy Parzęczew w 2014 roku[1].


Piramida wieku Gmina Parzeczew.png

Jednostki OSP w Gminie[edytuj | edytuj kod]

  1. OSP Parzęczew, S-3, Krajowy system ratowniczo-gaśniczy
  2. OSP Chociszew, S-1
  3. OSP Opole, S-1
  4. OSP Orła, S-1
  5. OSP Śliwniki, M

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ab Gmina Parzęczew w liczbach, [w:] Polska w liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2016-03-15] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. ↑ ab Lucyna Nowak, Joanna Stańczyk, Agnieszka Znajewska, Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2007 r.), Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2008, ISSN 1734-6118 (pol.).
  3. ↑ Rusza łódzka sieć regionalna. portal Polska Szerokopasmowa, 15 listopada 2010. [dostęp 2012-02-21].
  4. ↑ ab Ireneusz Budzyński, Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2010 r, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 20 sierpnia 2010, ISSN 1505-5507 [zarchiwizowane z adresu 2013-12-20] (pol.).
p • d • e
Gmina Parzęczew
Siedziba gminy Herb gminy Parzęczew
Wsie
Osada
Integralne
części wsi
  • Czekaj
  • Gortatów
  • Ignacew Górny
  • Jasionka
  • Kossobudy
  • Leźnica Wielka
  • Małogórne
  • Marysławów
  • Nowe Różyce
  • Patyczek
  • Piaskowice-Parcela
  • Rafałów
  • Reksuł
  • Rózinów
  • Różyce Grochowe
  • Różyce Tryjowe
  • Swoboda
  • Władysławów
p • d • e
Powiat zgierski
Miasta Herb powiatu zgierskiego
Gminy miejskie
Gminy miejsko-wiejskie
Gminy wiejskie
żródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Parzęczew_(gmina)